ایگوانا حیوانی آرام، مطیع و بی‌آزار است که در سال‌های اخیر در خانه‌ی بسیاری از حیوان دوستان، به عنوان یک حیوان خانگی جدید و جذاب جای خود را باز نموده است. ایگوانا یک نوع مارمولک میباشد که زیستگاه آن نواحی استوایی مرکزی و جنوبی قاره امریکا است. ایگوانا حیوانی وحشی و غیر اهلی است و مانند سگ و گربه که در طی سالیان دراز دست آموز انسان شده اند، اهلی نشده و به صورت وحشی به زندگی خود ادامه می دهد؛ ایگوانا هیچگاه حیوانی اهلی محسوب نمی‌شود، اغلب صاحب خود را نمی‌شناسد و اگر در بیرون قفس باشد سعی خواهد کرد که فرار کند. علاوه بر این، یک ایگوانا بزرگ می‌تواند آسیب‌های جدی با دم خود ایجاد کند. در ادامه با این مقاله از ملودی مهربانی همراه ما باشید.
ایگوانا بالغ به اندازه‌ای قوی است تا استخوان انسان را با دم خود بشکند. بنابر این باید احتیاط‌های لازم صورت گیرد، خصوصا با کودکان یا سایر حیوانات.
این موجودات یک مسئولیت بزرگ هستند و به سطح بالایی از مراقبت نیاز دارند.
ایگوانا دو گونه می باشد: ایگوانای سبز که گاهی چون حیوان خانگی نیز نگهداری می‌شود و دیگری ایگوانای آنتیل کوچک که در خطر انقراض قرار دارد. طول عمر ایگوانا در اسارت بین ۱۰ تا ۱۲ سال زندگی می‌کنند. البته ممکن است در اسارت تا ۲۰ سال نیز زندگی کند. در اسارت، ایگوانا سبز سالم می‌تواند بسیار بزرگ باشد. آنها می‌توانند تا ۹ کیلوگرم وزن داشته و تا ۲۱۰ سانتی‌متر نیز رشد کنند.
بیشتر بخوانید: مناسب ترین حیوان خانگی برای نگهداری در اپارتمان
کوچک بودن جثه، آرام و مطیع بودن، نگهداری آسان و بی دردسر، زیبایی و جذابیت ظاهری و از همه مهمتر بی آزارتر بودن حیوان باعث شده که این حیوان از محبوبیت برخوردار باشد.
ایگواناها بینایی فوق العاده قوی دارند و قادرند شکل ها و حرکات را از فاصله ی دور تشخیص دهند؛ اما در تاریکی بینایی آنها ضعیف می شود. این جانوران یک اندام سفید حساس به نور دارند که به چشم آهیانه ای یا چشم سوم معروف است؛ اندامی که اکثر مارمولک ها آن را از دست داده اند. این چشم سوم در واقع کارایی یک چشم معمولی را ندارند؛ بلکه تنها دارای یک شبکیه و عدسی ابتدایی است که قادر نیست تصاویر را مجسم کند. این عضو به تغییرات نور و تاریکی حساس است و تنها می تواند حرکات را تشخیص دهد. ایگواناها دارای دندان های بسیار تیزی هستند که قادر است برگ درختان و حتی پوست انسان را تکه کند.
ایگواناها به شدت گیاه خوارند. در بسیاری از مقالات و نوشته های قدیمی توصیه شده است که به ایگوانا پروتئین حیوانی یا غذای مخصوص گربه خورانده شود؛ و نیز دیده شده که برخی ایگواناها در طبیعت همراه با برگ درختان، حشرات کوچک را هم می خورند، اما باید توجه داشت که این حشرات کوچک قسمت عمده ی رژیم غذایی ایگوانا را تشکیل نمی دهند. ایگواناهایی که به مقدار زیاد پروتئین حیوانی می خورند، با مشکلات جسمانی مواجه شده و در نهایت قبل از رسیدن به سن بلوغ می میرند. یک رژیم غذایی خوب و مناسب برای ایگوانا عبارتست از ۴۰ تا ۴۵ درصد سبزیجات (مانند گل شلغم، قاصدک، شاهی)، ۴۰ تا ۴۵ درصد گیاهان دیگر (مانند لوبیا سبز، نخودفرنگی، هویج، یونجه، پیاز، قارچ، کاسه گل فلفل، سیب زمینی شیرین)، ۱۰ درصد یا کمتر میوه جات (مانند انجیرخام یا خشک شده)، تمشک، توت فرنگی، انگور، انبه، هندوانه، طالبی، خربزه، موز، سیب) و کمتر از ۵ درصد غلات و غذاهای بسته بندی شده ی تجاری.
ایگواناها تخم گذارند و حیوان ماده هر سال طی یک دوره ی لانه سازی همزمان، بین ۳۰ تا ۷۰ تخم می گذارد. ایگوانای ماده پس از تولید تخم هیچ گونه مراقبتی از آنها به عمل نمی آورد. جوجه ها پس از ۱۰ تا ۱۵ هفته سر از تخم در می آورند و در بدو تولد از لحاظ شکل و رنگ بسیار شبیه به والدین خود هستند، با این تفاوت که خارهای پشتی ندارند. جوجه ها تا یک سال پس از تولد در کنار والدین خود می مانند و سپس هر یک به راه خود می روند.
ایگواناها در هنگام احساس خطر از سوی دشمن به سرعت فرار می کنند و اگر نزدیک آبگیر یا برکه ای باشند، به درون آن پریده و شنا می کنند. زمانی که راه فراری نداشته باشند، غبغب خود را باد کرده و یک جا می ایستند، بدن خود را متورم می کنند، هیس هیس می کنند و سر خود را بالا و پایین می کنند. گاز می گیرد و از پنجه هایشان برای دفاع استفاده می کنند.
دشمن طبیعی آنها بازها و شاهین ها هستند؛ به طوریکه ایگوانا با شنیدن صدای یک شاهین در جای خود خشکش زده و تکان نمی خورد؛ که این خود صید جانور را آسان تر می کند.
