مرغ عشق از جمله پرنده های زیتنی بسیار جذاب و با نمک می باشد که بعنوان پرنده خانگی پرورش داده میشود. از طرفی این پرنده نسبت به دیگر طوطی های آمازون قیمت ارزان تری دارد و از این رو بیشتر مورد استقبال افراد قرار مییگرد.
برای تکثیر مرغ عشق نیازی به وسایل خیلی گران قیمت و زحمت زیاد نیست ، کافی است به آن دل بدهید و واقعا حوصله داشته باشید.
سن بلوغ مرغ عشق با توجه به نژاد ممکن است بین ۹ الی ۱۱ ماه متفاوت باشد. ولی به طور کلی مرغ عشق در سن یک سالگی به بلوغ رسیده است و می تواند جفت گیری کند. جنس ماده مرغ عشق معمولا تا ۴ سال و جنس نر این پرنده نیز تا ۶ سال قادر به تولید مثل می باشند.
به ازای هرجفت مرغ عشقی که دارید یک خانه تخم بگیرید ، بهتر است خانه پلاستیکی باشد (در بازار هم خانه چوبی و هم پلاستیکی موجود است ، لانه پلاستیکی بهتر می باشد چون به راحتی قابل شست و شو بوده و مثل چوب نیست که موجودات ذره بینی لای درزها و سوراخهایش رشد کنند).
لانه را بعد از خرید با آب گرم و مایع ظرفشویی خوب بشویید و ۲ ساعت در معرض نور آفتاب بگذارید تا کاملا خشک و ضد عفونی شود.
لانه را نه خیلی بالا و نه در کف قفس ، بلکه در وسط یکی از دیواره های قفس بگذارید جلوی در لانه طوری یک میله را به موازاتش قرار بدهید تا پرنده بتواند راحت به درون لانه برود.
بیشتر بخوانید: نقرس در پرندگان (Avian Gout)
پرنده را با انواع میوه ها مثل سیب ، گلابی ، پوست هندونه و انواع سبزیها مثل شوید و هویج و جعفری تغذیه کنید و البته جوانه گندم هم که یک غذای بسیار ایده آل و مقوی محسوب می شود را فراموش نکنید . آب تازه را همواره در اختیار پرنده خود بگذارید (ویتامین و کلسیم را هفته ای دو بار به آب آنها اضافه کنید).
جای نه گرم و نه سرد و بدون جریان شدید هوا را برای قرار دادن قفس در نظر بگیرید.
نمی شود زمان مشخصی را عنوان کرد ، این امر کاملا به خصوصیات مرغ عشق بستگی دارد بعضی ها شدیدا گوشه گیر هستند (معمولا در مرغ عشقهای ماده بیشتر دیده می شود) و دیرتر عادت می کنند هرچه محیط برایشان مستعد تر باشد سریعتر جفت می شوند. سعی کنید محیطی ساکت برایشان فراهم کنید و وسایل بازی و ظرف آب برای حمام و سبزیجاتی مثل هویج ، شوید و جعفری برایشان بگذارید.اگر بسیار مشتاق داشتن یک جفت تخمگذار هستید توصیه می کنم جفتی که سابقه تخمگذاری داشته اند را خریداری کنید.
استرس را باید به حداقل رساند. صاحبان وسواسی یا فضول که بطور متناوب داخل جعبه آشیانه را نگاه می‌کنند و نیز ظاهر شدن شکارچیانی مانند گربه اطراف قفس از عوامل مهم استرسزا محسوب میشوند. از دیگر کارهایی که جفت شدن مرغ عشق را تسریع میکند می توان به این کار اشاره کرد: چند جفت مرغ عشق را در قفس‌های مجزا ولی در کنار یکدیگر قرار داد. صدای هر جفت می‌تواند جفت های دیگر را به نشان دادن رفتار تولید مثلی تشویق کند. البته افزایش تدریجی مدت زمان وجود نور تحریک مناسبی است.
فصل جفتگیری مرغ عشق (معمولا) بهار و تابستان است. شما می توانید در زمستان با روشن نگه داشتن چراغها تا پاسی از شب پرندگان خود را به جفتگیری تحریک کنید. بهترین دما حدود ۲۶-۲۷ درجه سانتیگراد می باشد که علاوه بر اینکه دمایی مشابه فصل بهار و آغار بارندگی دارد به خراب نشدن تخمها (بر اثر دمای بالا و یا پایین) و عدم اتلاف انرژی مرغ عشق ماده (برای گرم کردن تخمها) کمک می کند.
مرغ عشق ماده و نر زمانیکه برای جفت گیری آماده میشوند، در رفتار و رنگ نوک آنها برخی تغییرات ایجاد میگردد. بعنوان مثال رنگ نوک مرغ عشق ماده به صورت طبیعی قهوه ای می باشد. اما در زمان تخم گذاری رنگ نوک مرغ عشق از قهوه ای به رنگ سفید تغییر پیدا میکند. رنگ نوک مرغ عشق نر نیز در ایام جفت گیری آبی روشن میشود.
بعضی مرغ عشقهای نر توانایی باروری ندارند این مشکلات که اغلب ژنتیکی هستند درمانی ندارد . البته علاوه بر مشکل ژنتیکی کمبود ویتامین D و E و برخی از مینرالها در پرنده باعث ناباروری آن می شود.گروهی از مرغ عشقها هم هستند که با هم جفت نمی شوند، یعنی گرچه سعی در جوجه دار شدن دارند اما تخم حاصل ، بی نطفه است . البته علت اول بیشتر اتفاق می افتد که شما می توانید پرنده نر را عوض کنید.
جفت گیری در مرغ عشقها دلیل بر تخم گذاری آنها نیست. ممکن است که دو مرغ با هم جفت باشند اما تا مدت ها از تخم گذاری خبری نباشد. اگر علل ژنتیکی و بیماری را فاکتور بگیریم ، علل دیگری نیز چون اضطراب ، عدم وجود لانه تخم گذاری باب میل ، کوچک بودن قفس و همچنین کمبود غذا و آب باعث این مسئله هستند.
مرغ ماده تا ۶ تخم می گذارد. اگر به هر دلیل یکی از تخم ها خراب شود ، خود ماده این مسئله را متوجه شده و آن را بیرون می اندازد. البته توجه کنید که ممکن است تخم بیرون انداخته شده سالم باشد و تنها به اشتباه و یا کمبود فضا و حرکات مادر در لانه بیرون بیفتد. مرغ عشق معمولا در داخل لانه تخمگذاری میکند. اما در برخی موارد ممکن است در کف قفس نیز تخم بگذارد. این پرندگان نسبت به تخم های خود بسیار حساس می باشند و در زمان تخمگذاری تعصب خاصی نسبت به لانه و تخم های نطفه دار خود دارند.
اگر به تخم های این پرنده دست بزنید، مرغ عشق آنها را از لانه بیرون می اندازد و بر روی تخم ها نخواهد خوابید. در صورت لزوم بهتر است که از دستکش برای لمس و یا جابجایی تخم های نطفه دار این پرنده استفاده شود.
هفت روز پس از اینکه مرغ بر روی تخم خوابید می توانید خودتان سالم بودن تخم را امتحان کنید. برای اینکار به آرامی تخم را برداشته و در فضای تاریک در مقابل یک لامپ پرنور نگاه دارید ، باید یک لکه سیاه در وسط تخم ببینید ؛ این لکه همان جنین است که کم کم بزرگ شده و کل فضای تخم را میگیرد. تقریبا ۱۸ تا ۲۱ روز طول می کشد تا جوجه از تخم بیرون بیاید. جوجه ابتدا کور است و قدرت بینایی ندارد و پس از ۷ تا ۱۰ روز چشم باز می کند.
در حیات وحش این پرنده ها تحت شرایط مطلوب، هر سال تا ۳ بار نیز میتوانند تولید مثل داشته باشند. اما در پرورش خانگی مرغ عشق این میزان تولید مثل در طول یکسال برای پرنده توصیه نمیشود. زیرا پروسه جوجه کشی از تخم های نطفه دار و بزرگ کردن جوجه ها کار سختی است و باعث ضعف پرنده های مولد میشود.
